Simenza spiciali
’Nta un pezzu di terra arsa
siminavu tecchia di simenza,
mi l’avìa datu un beddu picciottu
cu la varba e li capiddi logni ricci.
Era vistutu a l’antica, caminava
cu na sacchina china di simenza,
cci ’mpilà la manu dintra
e mi nni detti un pugnu.
Mi dissi: “Simìnala!
Chissa è simenza spiciali,
però, cci avìri cura, amuri
e tanta pacenza.
Si sciurisci, nni ’sta vita nun cci
sarannu cchiù guerri, omicidi, stupri,
droga, cci sarà un munnu di paci,
d’amuri, di fratellanza.”
|
Po … mi dissi: “Comu ti chiami?”
Cci rispunnivu … Giuseppi!
“Bravu mi dissi! Me Patri si chiama
Giuseppi e me Matri Maria.”
Si girà ’ntunnu e s’alluntanà,
’un mi detti lu tempu mancu
di ringrazziallu, scumparì,
comu s’ avissi vulatu.
Iu, tantu tempu fa,
la simenza la siminavu,
ma ancòra
nun ’nn’haiu vistu nenti.
Ddu picciottu però m’avìa dittu
di avìri pacenza, iu la pacenza
cci l'haiu e aspettu cu spiranza,
pi avìri paci, amuri e fratellanza.
2013 Giuseppe Cardella |