Prighiera
Addinucchiatu ‘nterra
a li pedi di ‘sta cruci,
pregu a tia Cristu
pi darimi un segnu di paci.
Ti pregu cu amuri,
dammi fidi comu a l’atri,
pi cridiri a tia, Signuri,
e l’Onniputenti Patri.
‘Nchiuvatu,
cu la curuna di spini ‘n’testa
n’sanguliatu, fragellatu,
ti ficiru la festa.
Oh! Cristu, nuddu
di tia appi pietà;
t’ammazzaru
nun canuscennu la virità.
La Matruzza
a lì tò pedi chianciva,
cu li lacrimi
li chiaghi ti vagnava.
Dispirata a mani giunti
gridava: nun muriri!
Sarva ‘stu munnu,
nun t’inni iri!
La luci di lu suli ‘ntra jornu,
tuttu ‘nsemmula s’astutà,
lu celu si vistì di niuru,
tuttu lu munnu trimà
|
Lu poviru Crucifissu
sfinutu, senza sciatu,
isà l’occhi ’ncelu
e lu Patri ha ‘mpluratu.
Lampi, trona,
acqua e ventu;
l’occhi chiudisti;
pi tutti fù un turmentu.
Mortu ti scinneru di
la Cruci
c’un linzolu e dù scali a lu latu
‘mbrazza ti piglià la povera Matri
stringennuti a lu cori scunsulatu.
Sistimatu ‘nta lu sipolcru
l’Addulurata Matri la facci ti vasà,
facennusi la cruci dissi:
sia fatta la tua volontà.
Dopo tri jorna a Gerusalemmi
ci fù un gran scumpigliu
gridavanu tutti:
abbriviscì lu figliu!
“Gesù mortu ammazzatu
è risuscitatu”
Ora sedi a la destra
di lu Patri tantu amatu.
Ti ringraziu Cristu ca mi pinzasti
la fidi ca nun avia tu mi dasti
2007
Giuseppe Cardella
|